Νομείς

Δεν είχα κατασκευαστικά σχέδια. Είχα όμως κάποιες οδηγίες για τον συγκεκριμένο τρόπο κατασκευής και κάποια "study plans" για σκάφη ίδιας τάξης μεγέθους.

Τα σκάφη που κατασκευάζονται με αυτόν τον τρόπο, συνήθως δεν έχουν νομείς. Το ίδιο το κέλυφος του πετσώματος είναι στοιχείο της αντοχής τους, που ενισχύεται περισσότερο με κάποια διαφράγματα που τοποθετούνται κατά την εγκάρσια έννοια (μπουλμέδες). Σε αυτό το σκάφος όμως αποφάσισα να κάνω μια εξαίρεση: Ήθελα να βάλω νομείς για να κρατήσω την εικόνα των παραδοσιακών τρεχαντηριών. Αντί λοιπόν να φτιάξω προσωρινές φόρμες από νοβοπάν, τις οποίες θα πετούσα στη συνέχεια, έφτιαξα παγματικούς (και μόνιμους) νομείς και επέλεξα αυθαίρετα να τοποθετήσω 15 νομείς σε ίσες αποστάσεις των 308 χιλιοστών. Ουσιαστικά το πέτσωμα θα έδινε την αντοχή και οι νομείς θα έπαιζαν ενισχυτικό ρόλο.

Για να πω την αλήθεια, στην αρχή δεν φανταζόμουν την έκταση της δουλειάς που με περίμενε. Ίσως είναι καλύτερα να μην γνωρίζεις τι σε περιμένει, πριν κάνεις τα πρώτα βήματα!

Το μόνο στοιχείο που είχα ήταν ένα μικρό σχεδιάκι με τις ναυπηγικές γραμμές ενός τρεχαντηριού στο βιβλίο. Αυτό το μικρό σχεδιάκι ξεσήκωσα και πέρασα στον υπολογιστή. Επειδή όπως είναι φυσικό, τα σφάλματα από την αντιγραφή ήταν τεράστια, με διαδοχικές προσεγγίσεις και διαδοχικούς επανασχεδιασμούς των ναυπηγικών γραμμών, το τελικό ψηφιακό σχέδιο "έκλεισε" με ακρίβεια πλήρως αποδεκτή.

Οι παραδοσιακοί Έλληνες καραβομαραγκοί, για να φτιάξουν τους νομείς, χρησιμοποιούσαν (και νομίζω κάποιοι χρησιμοποιούν ακόμα) τα λεγόμενα στραβόξυλα, δηλαδή καμπύλα ξύλα παρμένα από στραβά κλαριά, και έτσι τα νερά του ξύλου ακολουθούσαν την καμπύλη του νομέα, ώστε να επιτυγχάνεται η απαιτούμενη αντοχή. Για να φτιάξει κανείς καμπύλα ξύλα (με τα νερά να ακολουθούν την καμπύλη) από τα ίσια ξύλα του εμπορίου, υπάρχουν δύο τρόποι: α) λύγισμα στον ατμό και β) λύγισμα με αντικόλληση. - ή και τα δύο μαζί. Στην περίπτωσή μου εφάρμοσα τον δεύτερο τρόπο ως εξής: βρέξιμο, προκαμπύλωση, στέγνωμα, αντικόλληση-τελική καμπύλωση. Χρησιμοποιήθηκε Λευκή Δρυς Αμερικής σε πηχάκια διατομής 33 χ 10 mm (6-7 πηχάκια σε κάθε νομέα).

Οι καμπύλες που προέκυψαν από τις ναυπηγικές γραμμές τυπώθηκαν όλες μαζί σε ένα σχέδιο σαν πατρόν και αυτό κολλήθηκε πάνω σε ένα MDF

Εφαπτομενικά σε κάθε μία καμπύλη βίδωνα τάκους και έσφιγγα τα πηχάκια με την κόλλα (εποξειδική ρητίνη). Φυσικά όλο το μάτσο τυλιγόταν με μεμβράνη κουζίνας για να μην κολλήσει στο τραπέζι.

Επέκταση της πλάνης του χεριού για να γίνει πλάνη του ταπεζιού και πλάνισμα των καμπυλωμένων ξύλων για να φύγουν οι κόλλες που περισσεύαν.

Αυτό το σχέδιο που κολλήθηκε σε ένα δεύτερο MDF χρησίμευσε για την συναρμολόγηση των ξύλων και την ολοκλήρωση των νομέων

Κόψιμο εντομής στον νομέα για να δεχθεί το εσωτερικό τμήμα της καρίνας (σωτρόπι ή εσωτρόπιον)